Ruitenburgerschans
De Ruitenburgerschans, een beschermd archeologisch Rijksmonument, is al meer dan 20 jaar in het bezit van de Van der Lugt Stichting. Het is gelegen bij de huidige grensovergang Woold-Barlo.
Door RAAP is in 2002 een archeologisch onderzoek uitgevoerd waaruit blijkt dat de schans waarschijnlijk een vroegmiddeleeuws verdedigingswerk of landweer is. De schans is waarschijnlijk tussen 1250 en 1500 aangelegd ter bescherming van de Heerlijkheid Bredevoort. Dat gebied omvatte het tegenwoordige Bredevoort, Aalten, Dinxperlo en Winterswijk. 
Oorspronkelijk bestond de schans uit een rond tot ovaal aardwerk met een diameter van ongeveer 60 meter. Van buiten naar binnen is sprake van een ongeveer 8 meter brede en 1.4 meter hoge ringwal, een ongeveer 12 meter brede en 2 meter diepe, waterhoudende, gracht en een eiland of pol met een diameter van ongeveer 20 meter. Op historische kaarten van het gebied waar het Woold deel van uitmaakt, zijn langs de grens met Münsterland verscheidene landweren aangegeven. Mogelijk ter verdediging tegen de invallen door de bisschop van Münster.
De schans is omringd door een gemengd bos. Het terrein was begin deze eeuw sterk overwoekerd en vervuild. De Van der Lugt Stichting heeft het initiatief genomen om het weer in ere te herstellen (voor zover dat mogelijk was). Op het terrein zijn alle populieren gekapt waarna het terrein met inheemse soorten beplant is. De schans is in 2003 verder toegankelijk gemaakt voor bezoekers d.m.v. een parkeerplaats. Ook werd een informatiebord geplaatst met nadere informatie over dit historische object.
De parkeerplaats is inmiddels afgesloten omdat het helaas te veel overlast veroorzaakte en gebruikt werd als dumpplek voor vuilnis. Dat laatste overigens niet door geïnteresseerde bezoekers.
Jaarlijks wordt het binnenterrein gemaaid en vrijgehouden van ongewenste opslag van hout en struiken. Ook risicobomen die een gevaar voor de omgeving vormen worden geveld. Met name de Amerikaanse eiken worden gaandeweg vervangen door inheemse soorten als winterlinde. Deze soort is ook beter bestand tegen de klimaatveranderingen (langdurige droogteperioden).